Адабий айдың: «АК ЖООЛУК»
Апакең келин күтүп кабагы ачык,
Ак жоолук балким жүрөт мага катып.
Ɵзүңдүк кылып алчы жароокерим,
Ɵзгөлөр кете электе ала качып.
Ааламым ушунчалык тарып кетти,
Ак шамдай ыр дүйнөмө жанып кечки.
Ар кимди бой жетти деп көз салдырбай,
Ардагым түбөлүкө алып кетчи.
Бооруңа кысчы бекем сүйүнөйүн,
“Болду”-деп бойдоктуктан түңүлөйүн.
Ак жоолук үлбүрөгөн куп жарашып,
Атакең апакеңе жүгүнөйүн.
Автор: Нуркыз Рыскул кызы